Het is snikheet. Of zoals de Italianen niet nalaten te zeggen: fa caldo di morire. Onze strada bianca (ongeasfalteerde weg) die in februari nog zo sappig zompig was is nu keihard geworden. De kuilen en sporen in de weg hebben een vaste vorm aangenomen. Omdat het voorlopig niet zal regenen is dit een goede periode om de gaten op te vullen. Johan gaat met kruiwagens vol klein geslagen bouwpuin alle kuilen langs. Het kan de goedkeuring van loodgieter Simone niet wegdragen. De polizia forestale zal dit niet goedkeuren, zegt hij. Maar volgens ons is er niks mis met het puin. Het bevat geen ceramische vloer -of wandtegels en kan dus geen schade veroorzaken aan autobanden. Sinds we het loodgieterswerk zelf doen zijn we bij Simone een beetje uit de gratie gevallen. Misschien ligt daar de oorzaak van zijn kritiek.
Gisteren hebben Giovanni en Johan de keuken eruit gebroken. We hebben nu alleen nog een broodrooster en een magnetron tot onze beschikking. Dat betekent dat we veel bruschetta eten: geroosterd brood met olie en tomaat. Dat is geen straf, want de tomaten zijn dieprood en vol van smaak. De magnetron gebruiken we voor het opwarmen van reeds gekookte pasta, iets wat menige Italiaanse mama met afschuw zal vervullen, maar wat wonderwel goed lukt.
Tijdens het breekwerk kreeg Giovanni een steen op zijn hoofd. Het bloed stroomde over zijn gezicht, maar hij wilde van geen dokter weten. Il dottore fa dolore (de dokter doet pijn) was zijn commentaar. Dus hebben wij hem zelf voorzien van kompressen en verband, maar niet nadat hij eerst wat sigarettentabak op de wond had gelegd, omdat dat het bloed zou stelpen. Giovanni houdt dus niet van dokters, maar hij zou er ook geen kunnen betalen want verzekerd is hij niet.
Mario (de tegelzetter) is terug. Hij verscheen weer net zo plotseling als hij was verdwenen. Waar hij al die tijd is geweest is, is onduidelijk, maar inmiddels is hij hard op weg onze favoriete bouwvakker te worden. Hij doet het werk met grote precisie, ook al is de badkamer nu een sauna door de extreem hoge buitentemperaturen. De arme man zweet peentjes. Drinken wil hij niet want daar ga je alleen maar meer van zweten, zegt hij.
Vandaag is begonnen met het stuccen van de nieuwe muren in de keuken. De cementen onderlaag wordt aangebracht door het cement met kracht tegen de muur aan te gooien. Ongeveer op de manier zoals Karel Appel zijn verf aanbracht op het doek. De klodders cement vliegen in het rond. De omliggende muren, het plafond, de ramen en de deuren, geen oppervalk wordt gespaard. Het opgedroogde cement vormt kleine hoopjes gruis en stof op vloeren, vensterbanken en meubels. De stofzuiger weigert nog langer het stof op te zuigen. Ons huis is in een bouwplaats veranderd.