Het is 5 oktober en 27 graden. Officieel is de herfst begonnen maar de zomer weet van geen ophouden.
Binnenkort gaan we naar een bruiloft van een nichtje in Londen. Dat betekent dat er voor deze gelegenheid passende kleding moet worden gekocht. Dat is niet moeilijk want Italië telt vele juweeltjes van kledingwinkels met een unieke verzameling kleding. Van klassiek tot modern; van heel duur tot goedkoop.
Sommige winkels hebben nog een ouderwetse houten toonbank, met daarachter een kastenwand en een dame of heer die werkelijk alles uit de kast haalt om de klant van de juiste kledij te voorzien. De verkopers verstaan hun vak: kledingadviezen worden gelardeerd met complimenten over je uiterlijk. Je wordt letterlijk en figuurlijk helemaal ingepakt. Een heuse coupeuse met een centimeter en speldenkussen staat paraat om tailles in te nemen, mouwen op de juiste lengte af te spelden of een extra knoopsgat af te tekenen. Vaak dezelfde dag nog kun je het aangepaste kledingstuk ophalen; soms kun je er op wachten. Italië is een paradijs voor de serieuze kleding shopper.
Ook voor schoenen moet je in Italië zijn. In de ouderwetse schoenmakerijen kun je ze desnoods op maat laten maken. Eerst wordt er een houten leest gemaakt van je voet. Dan wordt het model van de schoen bepaald, de leersoort en de kleur. De leest blijft bij de schoenmaker achter en wordt bij elke nieuwe aanschaf opnieuw gebruikt. In ouderwetse schoenmakerijen hangen rijen houten leesten aan de muur. Van dames-, heren-, en soms zelfs kindervoeten.
De moderne schoenmakers weten ook van wanten. Ik koop een paar mooie pumps, met neuzen die het midden houden tussen puntig en rond, want zo is de mode nu. De bovenkant is mooi; de onderkant bijna nog mooier. Op de zool staat een compleet kunstwerk van Modigliani afgebeeld. Het is een van zijn beroemde liggende naakten. Op de schoenen lopen voelt als heiligschennis. En op een terrasje heb je de neiging je voeten hoog de lucht in te steken zodat iedereen het kunstwerk kan bewonderen. Zo kun je Modigliani’s kunst nog tot performance art verheffen.
Nu het wat minder warm is, is poes Mimi vaak buiten te vinden in de tuin.
Er hebben al verschillende katten hun leven met ons gedeeld, maar Mimi is een geval apart. Ergens in Mimi schuilt een hond. Ze komt veel te enthousiast aangerend als je haar roept, en ze volgt je vervolgens slaafs. Wij wijten dat aan het feit dat ze eerst een boerderijpoes was die niet genoeg te eten kreeg. Nu kan ze haar geluk en eten niet op.
Behalve een hond schuilt er in Mimi ook een haas. Een angsthaas welteverstaan. Als we de hele dag zijn weg geweest blijft ze angstvallig in de buurt en wil ze ’s avonds zelfs mee naar bed. Met Mimi hebben we eigenlijk drie huisdieren voor de prijs van een: een poes, een hond, een haas.
Een beunhaas hebben we ook, dat is klusjesman M. uit C. De brave man doet erg zijn best, maar het klussen wil niet erg lukken.
Althans dat vinden wij. Zelf is M. niet ontevreden. Staat volgens ons de kolom van de wastafel behoorlijk scheef? Dat is niet erg, meent de klusser, dat staat de Toren van Pisa ook. En hangt de wc-pot niet te laag ten opzichte van het bidet? M.’s commentaar: dat geeft niks en nou zit het eenmaal zo. Als de klusser is vertrokken moet Johan het werk herstellen of weer overdoen. Uiteindelijk is hij het haasje.